“Wanneer je structureel de juiste kant op wandelt, eindig je vanzelf in je eigen droom.”

Gister las ik deze zin op mijn scheurkalender en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Want ik voel dat ik de juiste kant op aan het wandelen ben. Soms is het pad verhard, dan is het juist weer heel zacht, en soms lijkt er amper een pad te zijn. Vallen en opstaan. Dus ik zet kleine stappen, maar blijf wel in beweging. Ook al heb ik geen idee wat ik ga tegenkomen.

Als ik terugkijk op het pad dat ik het afgelopen jaar heb bewandeld, dan ben ik trots, dankbaar en vooral geraakt. Trots dat ik mijn baan heb opgezegd zonder te weten wat er daarna komen ging, maar omdat ik wel aanvoelde dat ik met die baan in elk geval de verkeerde kant op wandelde. Dankbaar, omdat ik de mogelijkheid had om een jaar de tijd te nemen om (mijzelf en) mijn droom te ontdekken. En geraakt, omdat ik een ongelooflijk bijzonder jaar achter de rug heb, waarin ik zo ontzettend veel heb mogen leren en ontdekken, veel nieuwe mensen heb leren kennen, en waarin ik de eerste kleine stapjes in de juiste richting heb mogen zetten.

Om de juiste kant op te kunnen lopen, moet je wel eerst weten wat je droom is. Of in elk geval een idee hebben. En dat heb ik vorig jaar absoluut ontdekt. Het is mijn droom dat iedereen in Nederland de beste versie van zichzelf is. Wat dat voor jou dan ook maar is. Dat je ten volle accepteert wie je bent. Dat je aan het stuur zit van je eigen leven. Dat je keuzes maakt die voor jou belangrijk zijn.

Mensen daarin een stukje verder helpen, dat is voor mij het mooiste dat er is. Dan ben ik mijn beste zelf.

Liefs, Christine