Herken je dit?

• Je neemt je werk serieus, je doet alles wat van je wordt gevraagd en meestal nog veel meer. Je weet dat je prima functioneert maar toch twijfel je of het wel goed genoeg is. Je ziet collega’s doorwerken in de avonduren en ook al wil je dat niet, ergens is er een stemmetje dat zegt dat jij dat ook zou moeten doen.

• Eén middag in de week ben je vrij en haal je de kinderen uit school, zodat ze niet 5 dagen in de week naar oma of de BSO hoeven. Maar ergens voel je je schuldig. Zou je ze eigenlijk niet vaker na schooltijd met een kop thee moeten opwachten? En je vriendinnen spreek je ook al zo weinig… Hoe goed je ook je best doet, je schiet altijd wel ergens tekort voor je gevoel.

• In bed lig je vaak urenlang te piekeren, de hele dag komt in gedachten nog een keer voorbij en bij elke situatie bedenk je wat je eígenlijk had moeten doen of zeggen …. je loopt vast in je eigen gedachtes, je wordt doodmoe van al dat gepieker maar het lukt je niet om die gedachtestroom uit te zetten.

• Er is altijd wel iets dat beter had gekund, wat je anders had moeten doen of wat je überhaupt nog moet doen! Je loopt inmiddels op je tenen, de spanning in je lijf neemt toe en je lontje wordt steeds korter. Je voelt je gejaagd en kunt nauwelijks ontspannen … je MOET vooral zo veel.

• Op je werk loop je alle gaten dicht, je houdt thuis het huishouden draaiende, je brengt de kids naar zwemles, voetbal, hockey en ballet, je houdt alle verjaardagen netjes bij en vult de boterhamtrommels. Je houdt alle ballen in de lucht maar stiekem denk je: wanneer is het nou eens tijd voor mij? En als je dan een keer uit eten wilt met je vriendin, voel je je toch een beetje opgelaten dat je partner op de kinderen moet passen.

• Steeds vaker vraag je je af: is dit het nou? … je zou meer uit het leven willen halen, je gelukkiger willen voelen, maar hoe dan? Hoort dit er niet gewoon bij?