Authentiek naar de top

Coaching voor vrouwen met ambitie.

Je hebt een leidinggevende positie, een MT of executive rol óf de ambitie om hier naartoe te groeien. Je wilt succesvol kunnen navigeren in een mannencultuur zonder je vrouwelijkheid te verliezen. Je wilt dicht bij jezelf blijven. En je wilt krachtig overkomen én je ook zo voelen.

Herkenbaar?

Dan ben je hier op de juiste plek. 

Je hebt het eigenlijk best goed voor elkaar: je bent hoogopgeleid, je hebt een succesvolle carrière, een leuk gezin en een druk sociaal leven. In de mannenwereld waar je werkt kun je prima ‘je mannetje staan’, je bent een doorzetter, je werkt hard en je bent niet voor niets gekomen waar je nu bent.

Anderen zien jou als een krachtige, zelfverzekerde, succesvolle en gedreven vrouw.

Maar jij voelt diep van binnen iets heel anders. Je twijfelt geregeld aan jezelf, je gaat steeds harder werken om dit gevoel te compenseren maar je raakt alleen maar verder van jezelf verwijderd. 

    Herken je dit?

  • Een collega manager staat zijn plan te presenteren en amper halverwege zijn verhaal denk je: Volgens mij klopt dit niet. Die cijfers lijken me wat afwijkend, hier doet hij een verkeerde aanname, … Maar toch hou je je mond. Waarschijnlijk ben jij degene die het niet snapt of misschien heb je het gewoon niet goed gehoord. Dus je denkt: laat maar. Totdat de collega naast je wél zijn mond open en zegt: Joh, volgens mij klopt dit niet. Er wordt instemmend geknikt en je collega ontvangt alle credits voor zijn oplettendheid en scherpe blik. Ondertussen zit jij jezelf op te vreten: Potverdorie, dit is nou al de zoveelste keer dat ik mijn mond hou omdat ik twijfel aan wat ik denk! Terwijl je je nog zo had voorgenomen om het deze keer anders te doen. Als ik het op deze manier blijf doen, dan kan ik die volgende stap wel op mijn buik schrijven.
  • Voordat je de MT meeting binnenstapt haal je een paar keer diep adem, je recht je rug, doet je schouders naar achteren en je kin omhoog. Je loopt krachtig naar binnen maar nog voordat je goed en wel zit, zakt de moed je alweer in de schoenen en voel je jezelf  kleiner worden. Je mannelijke collega’s proberen elkaar te overtroeven met de geweldige successen die ze hebben behaald en ook al wéét je dat je het allemaal met een flinke korrel zout moet nemen, toch doet het wat met je. Als ze aan jou vragen wat je hebt bereikt begin je iets te ratelen over hoe goed je team dat ene project heeft opgepakt. Maar ondertussen baal je van jezelf en denk je: Wat moet er nou in hemelsnaam nog méér gebeuren, voordat ik me niet meer kleiner laat maken door die verrekte stropdassen?! 
  • Met vroegere carrière stappen kon je dit nog wel compenseren door een tandje extra bij te zetten maar je voelt aan alles dat je het op dit niveau niet meer kunt dichtfietsen door nóg harder te werken. Je had gehoopt dat die stomme twijfels op een gegeven moment vanzelf wel zouden verdwijnen, maar ze lijken stiekem alleen maar erger te worden. En op dit niveau kijkt iedereen ook nog eens naar je. Niemand weet hoe jij je diep van binnen voelt. Je mannelijke collega’s zouden het niet eens snappen, geen haar op je hoofd die eraan denkt om dit met je vrouwelijke collega’s te delen en je vriendinnen lachen het weg: Ah joh, wat zeur je nou, je doet het toch hartstikke goed? En ergens hebben ze gelijk ook, misschien moet je je gewoon niet zo aanstellen. Maar toch knaagt het aan je.
  • Na een lange werkdag kom je thuis en het enige waar je naar verlangt is rust. Maar als je bij binnenkomst voor de zoveelste keer over een berg schoenen struikelt, sta je voordat je jas aan de kapstok hangt alweer tegen je kinderen te schreeuwen. Direct voel je je schuldig. Want je voelt aan alles dat je reactie volkomen uit proportie is, maar toch gebeurt het iedere keer weer opnieuw. Je bent thuis steeds minder te genieten en als je heel eerlijk bent, verander je langzaam maar zeker in de zeurende moeder waar je altijd zo’n gruwelijke hekel aan hebt gehad.
  • In bed lig je te piekeren. De hele dag komt nog een keer in je hoofd voorbij. Je denkt aan wat een collega vandaag tegen je zei: Je moet jezelf wat zichtbaarder maken, jezelf profileren! En jij denkt alleen maar: Waar haal ik in vredesnaam de tijd vandaan? Voor je gevoel moet je al harder werken om als vrouw een beetje vooruit te komen in deze mannenwereld. En hoe doe ik dat zonder als een Bokito op die apenrots te moeten gaan staan? Je wilt het op jouw manier doen. Maar alleen je team alle credits geven gaat jou niet de promotie brengen die je zo graag wilt, dat heb je inmiddels ook wel door. Maar hoe dan wel? Of is het gewoon niet voor mij weggelegd? Al piekerend val je uiteindelijk in slaap.

Wat als je NU niks doet?

Je kunt blijven doen wat je doet en dat misschien ook best nog een tijdje volhouden.

Je kunt nóg harder gaan werken, ook al voel je aan alles dat dat eigenlijk geen optie is. Je kunt je nog 88x voornemen om je uit te spreken in meetings, om jezelf minstens eens zo vaak teleur te stellen. Je kunt vurig blijven hopen dat je vanzelf wel wordt opgemerkt als je maar hard genoeg je best doet. 

Maar je weet allang dat dit niet gaat werken. 

Je past je continu aan, cijfert een deel van wie je bent weg en mist steeds vaker de voldoening en het plezier in je werk. Je gaat door op pure wilskracht en ambitie, want dát kun je. Het is ook de enige route die je kent en om je heen ziet. 

De gevoelsknop gaat steeds verder uit, je wordt alsmaar harder en eindigt als ‘one of the guys’, niet echt het rolmodel dat je voor ogen had. Ondertussen raak je alleen maar verder van jezelf en van je gevoel verwijderd. Je voelt steeds minder goed aan waar je behoefte aan hebt en ontspannen wordt steeds moeilijker.

Totdat je compleet uit balans raakt en je alleen nog maar bezig bent om te over-leven. Een burn-out ligt op de loer.

Of totdat het op de automatische piloot ook niet langer gaat en je het opgeeft. Je zet je ambities in de ijskast en denkt: Ziejewel, ik kan het niet… Ook al wéét je dat dat niet waar is.

Laat je het zover komen?

Door het traject met Christine neem ik nu de ruimte om te zijn wie ik ben, ik pak de rust die ik nodig heb, ben weer creatief bezig én ik geef mijn eigen grenzen aan, zonder hier te star in te zijn. Ook kan ik dingen nu veel meer benaderen vanuit mijn gevoel in plaats van alleen vanuit mijn hoofd. Ik ben daardoor veel meer mezelf!

Mijn doel van de coaching was groeien in zelfkennis en zelfvertrouwen. Mede door het traject met Christine sta ik in mijn kracht, weet ik wie ik ben en wat ik kan, en wat voor mij belangrijk is om in balans te blijven. Ik voel me positief, creatief en ben vol vertrouwen: klaar voor een volgende carrière stap! 

Ik kwam bij Christine en ondanks enige twijfel (“stel ik mij niet aan, ik moet het toch alleen ook wel kunnen”), was het precies wat ik nodig had. Ik voel me steeds krachtiger en kan veel beter met tegenslagen omgaan. Ik ben ondertussen zelfs een nieuwe uitdaging op werkgebied aangegaan en dat gaat supergoed! Want waar ik vroeger alles goed wilde doen uit onzekerheid, ga ik nu steeds meer mijn eigen weg vanuit kracht en vertrouwen.

Met kleine stapjes merk ik al een heel groot verschil, dus ik heb zin in wat er nog komen gaat!

Toen ik bij Christine kwam stond ik letterlijk en figuurlijk op omvallen. Het zoeken van hulp voelde als verlies en heel tegenstrijdig met mijn zelf oplossend vermogen én de sterke persoonlijkheid die ik mezelf altijd waande. 

Door het traject luister ik naar mijn intuïtie, kom ik veel beter voor mezelf op, laat ik dingen waar ik geen invloed op heb sneller los en ben ik me bewust van de verhalen die ik mezelf vertel. Ik merk ook dat mijn gevoel uitspreken en me kwetsbaar opstellen me juist krachtiger maakt, ipv zwak zoals ik vroeger dacht. Sinds ik met Christine werk, heb ik enorme stappen gemaakt en doe ik dingen écht anders.

Aan iedere vrouw die zichzelf ook maar een beetje serieus neemt en/of zichzelf een cadeautje gunt: ga een traject in met Christine!